Anoniem

Kijk eens om je heen.

Afgelopen week was ik aan het werk. Ik merkte aan mijzelf dat ik wat moe was en eigenlijk geen zin had om sociaal te doen in de pauze. Ik dook dus, heel veilig, in mijn telefoon en ik probeerde zo non-verbaal duidelijk te maken dat ik niet open stond voor een gesprek. Uiteraard was daar een persoon die mijn signalen niet begreep en druk met mij begon te praten. Uiteindelijk, na een paar ‘mmmss’, ‘oja’s’ en ‘oké’s’ zocht ze een ander ‘slachtoffer’ terwijl ik met mijn telefoon verderging. Deze persoon begon te vertellen over haar thuissituatie. En ik moet eerlijk bekennen: hoe hard ik ook mijn best deed om niet mee te luisteren, gebeurde dit gewoon vanzelf. Het lukte mij niet om mij af te wenden van dit gesprek. De ene persoon vroeg aan de ‘iets te veel kletsende collega’: “Goh, ben je gestopt met roken?” Waarop zij antwoordde dat ze inderdaad gestopt was met roken. Het zat haar financieel al een tijdje tegen dus ze kon ook gewoon geen sigaretten meer kopen en aangezien zij altijd al wilde stoppen, wilde ze dat nu ook doorzetten. Toen de andere persoon vroeg: “Hou je nu dan ook geld over?” Zei zij dat dit helaas niet zo was. Ze moest hier en daar nog wat terugbetalen en als ze wel weer iets meer had, dan wilde ze graag iets lekkers kopen voor haar kinderen. “We eten de laatste tijd veel rijst en de ranja komt ons ook wel een keer de strot uit”, zei ze. “Mijn kinderen klagen erover en zeggen dat wij bijna geen eten thuis hebben. Dat hebben wij wel hoor, maar alleen niet wat zij graag willen. Helaas, het is even niet anders.”

Slik! Daar zat ik dan.. niet meer te staren naar mijn telefoon, maar naar mijn lunch

bakje. Mijn man had een heerlijke groenteomelet voor mij gemaakt en als snack had ik lekkere stukjes kaas, tomaatjes en komkommer mee. Mijn blik ging van mijn lunch bakje naar haar droge boterham en weer terug. Ondanks dat ik wel eens klaag dat ik mijn salaris te laag vind, realiseerde ik mij opeens: Wat heb ik het goed! God heeft mij gezegend met een leuke baan, met een salaris waar ik kaasblokjes van kan halen voor de lunch J en een geweldige man die deze ochtend een groenteomelet voor mij gemaakt had voor lunch. (Yes I know, AMEN)

Ik dacht: als ik geld heb voor zo’n lekkere lunch, dan heb ik toch ook wel wat geld over

om haar wat te geven? Ik wuifde het idee al snel weg. Toch liet de gedachte dat ik iets voor haar moest doen mij niet los en bleef ik de rest van de dag met een vervelend gevoel rondlopen. De hele middag heb ik gedacht: wat moet ik hiermee? Wat wil ik ermee? Wat zou God willen dat ik zou doen?

Als ik dan iets geef, hoeveel geef je dan? Is 10 euro te veel? Of 15? Misschien toch 20?

Moet ik haar vragen wat ze nodig heeft? Moet ik gewoon wat halen?

Ik ging in de bijbel zoeken wat ik hier over kon vinden en ik kwam de volgende tekst tegen:

2 Corinthiërs 9: 7 en 8 (Het Boek)

“Ieder moet voor zichzelf uitmaken hoeveel hij zal geven. Dwing niemand iets te

geven, want dan doet hij het met tegenzin. God houdt ervan dat u met een blij hart

geeft. 8God geeft zijn genade in overvloed, zodat u niet alleen zelf alles krijgt wat nodig is, maar het ook royaal met anderen kunt delen.”

Na het lezen van deze en andere teksten kreeg ik het op mijn hart om wat extraatjes

voor haar te kopen. Iets waar ze de kinderen mee kon verwennen. Even iets anders dan droog brood en even geen ranja. Ik ben zelf geen moeder, maar ik kan mij voorstellen dat je

je kinderen af en toe iets lekkers wilt geven. En dat is wat ik heb gedaan. Ik ben de volgende middag naar de supermarkt gereden en heb, naast wat gezond eten, een tas vol met lekker dingen gehaald voor haar. Toen ik erbij stil stond realiseerde ik mij: het is voor mij een kleine moeite voor haar een groot verschil.

Hoor en zie jij de problemen van de mensen om je heen? Doe jij er wat mee of sluit jij liever je ogen en duik jij in jouw telefoon?

Iedereen kan een verschil zijn en maken voor ander. Het gaat er, zoals er in de Bijbel staat, niet om hoeveel het is als je het maar met een blij hart geeft. Wanneer heb jij voor laatst iets gedaan voor een ander? Wat zou jij vandaag kunnen doen om een klein verschil te zijn/maken voor iemand anders?

2 Corinthiërs 8: 11 (Het Leven)

“11Destijds toonde u de bereidheid om te helpen. U kunt dat nu in daden omzetten.

Laat het enthousiasme niet verminderen en geef wat u hebt. 12Als u het verlangen hebt om te geven, is het niet belangrijk hoeveel u geeft. God vraagt om wat wij hebben en niet om wat wij niet hebben.”

Hoe beslis jij hoeveel je geeft? Paulus gaf de gemeente Corinthiërs daarvoor een aantal richtlijnen:

1. Iedereen moet zich houden aan de gedane belofte.

2. Iedereen moet zoveel geven als hij kan.

3. Iedereen moet zelf nadenken over hoeveel hij geeft.

4. Iedereen moet geven naar de mate, waarin God heeft gegeven. God schenkt ons ‘geld en goed’, zodat wij aan andere kunnen geven.

2 Corinthiërs 8:12

De houding waarmee we geven, is belangrijker dan het bedrag dat we geven. Wij hoeven ons niet te schamen als we maar een kleine gift kunnen geven. Het gaat God erom hoe wij geven uit onze bezittingen.

xoxo