DUE DATE: vandaag tik ik officieel de 40 weken aan in mijn zwangerschap. Nog eventjes en dan komt baby #2. Nog even en de kwaaltjes maken plaats voor andere ongemakken. Nog even en ons leven staat weer compleet op z’n kop. Nog even en ik ben moeder van twee (!) kinderen. Ik weet niet hoe dat met jou zit, maar dat voelt voor mij wel erg volwassen. Helemaal voor iemand die een hele lang tijd heeft getwijfeld of ze überhaupt moeder wilde worden.
In deze blog wil ik geen klaaguurtje houden hoor, juist het tegenovergestelde. Daarentegen ben ik me er heel erg van bewust dat de eerste maanden voor ons weer ploeteren zal zijn en we onze draai moeten vinden in een gezin van vier. That’s okay, want ik weet nu uit ervaring dat we daar doorheen moeten en het uiteindelijk goed komt. Over ervaring gesproken; in mijn 32 jaar heb ik al een aardig proces doorlopen in het leven met ups-and-downs en ik ben zo retetrots op wie ik nu ben. Als individu, moeder, echtgenote, dochter, vriendin etc. Ik heb heel bewust individu vooraan in het rijtje gezet.
“Heb uw naaste net zo lief als uzelf.” (Mattheüs 22:39).
Ook al lees je de Bijbel nooit, deze tekst heb je geheid wel eens voorbij zien komen.
Jezelf liefhebben lijkt hedendaags een hele uitdaging als je een beetje actief bent op social media. Zoek op de hashtag #selflove en je ziet de ene persoonlijke ervaring en struggle met zelfliefde voorbijkomen na de andere. Ik heb heel wat jaren in onzekerheid doorgebracht. Onzeker over mijn identiteit, mijn uiterlijk. De zoekterm borstvergroting is regelmatig ingetypt. Nu kan ik in de spiegel naar mezelf kijken, m’n gebreken zien en mezelf toch een mooie vrouw vinden.
Maar als je moeite hebt om jezelf lief te hebben, hoe ziet je naasten liefhebben er op dezelfde manier dan uit? Dat is niet zo fraai. Hen liefhebben kent vele vormen, bijvoorbeeld; bemoedigende woorden uitspreken, ze knuffelen, er voor hen zijn in mooie en mindere tijden, een cadeautje kopen, ze vergeven. Natuurlijk hebben die relaties ook zo hun ups-and-downs, maar ik merk op dat we naar onszelf veel strenger zijn dan naar de mensen om ons heen.
Door de tekst om te draaien naar “heb uzelf net zo lief als uw naaste” geeft dat ineens een heel ander perspectief. Wat zou je zeggen tegen je naaste? Zeg dat ook tegen jezelf! Jezelf wat meer genade geven, ruimte om fouten te maken, woorden van leven over jezelf uitspreken. Gelukkig is er geen deadline en hebben we de rest van ons leven nog om hierin te groeien. En met Gods genade mogen we elke dag een beetje meer leren liefhebben.
Hoewel ik al erg goed op weg was, heeft mijn rol als moeder mij een extra boost gegeven in mezelf liefhebben en trots zijn op wie ik nu ben. Het is me opgevallen dat ik weinig complimenten van anderen nodig heb om te weten dat ik het goed doe. Ik weet waar m’n gebreken liggen, maar weet ook waar ik donders goed in ben. En als ik gebrekig ben, so what? Mezelf bij elkaar rapen en het opnieuw proberen. Accepteren dat het leven een gepaard gaat met gevecht en vertrouwen hebben dat ik toegerust ben om het gevecht te winnen. Het grappige is dat hoe ouder ik word, hoe meer ik mezelf als mijn eigen moeder hoor praten en beredeneren. We hebben altijd heel open kunnen praten over uiterlijke en innerlijke struggles. Ik vond het altijd zo bewonderenswaardig om te horen hoe zij haarzelf had leren liefhebben. Wijsheid komt met de jaren, zegt men. Dat is ook waarom ik het helemaal niet erg vind om ouder te worden. Ik ervaar zo veel innerlijke gemakken naarmate ik ouder word.
Ik kan alleen maar hopen en bidden dat ik straks met mijn eigen dochters dezelfde soort gesprekken mag hebben en hen mag inspireren om jezelf lief te hebben, zoals ik dat destijds vele malen met mijn eigen moeder heb gedaan.
Tot over een tijdje!
Liefs,
Denice
Comments