Help, ik ben een kuddedier

Help, ik ben een kuddedier

“Hij heeft een goed stel hersenen. Hij kan z’n eigen keuzes wel maken.”

Aldus de wijze woorden van juf Denice als groepsdruk om de hoek komt kijken.

Ik heb m’n portie meelopen gelukkig gehad. Spijkerbroeken met een taille zo laag, dat bukken praktisch onmogelijk is. Overplukte wenkbrauwen met een veel te grote boog. Pakjes sigaretten oproken met vriendinnen, terwijl ik er in m’n uppie niet eens naar snak. En altijd maar bezig zijn met wat anderen van mij vinden.

Wijsheid komt met de jaren. Dat is waarom ik het helemaal niet erg vind om ouder te worden. Ik ervaar zo veel innerlijke gemakken naarmate ik ouder word. Helemaal sinds mijn rol als moeder. Chronisch vermoeid en compleet leeggezogen door die kleine energievreters. Maar ik weet van mezelf dat ik het goed doe. Heb weinig complimenten van anderen nodig. Ik weet ook waar m’n gebreken liggen. En als ik gebrekig ben, nou en. Mezelf bij elkaar rapen en het opnieuw proberen. Accepteren dat het leven gepaard gaat met strijd en vertrouwen hebben dat ik toegerust ben om de strijd te winnen.

Samenvattend; hoe ouder ik word, hoe meer schijt ik heb.

Totdat ik een studiedag heb van m’n werk.

Daar zit ik dan met al mijn dertig collega’s. Na een presentatie wordt er om onze mening gevraagd. Binnen een klein groepje moeten we bespreken wat we ervan vinden. Iedereen lijkt het eens te zijn met elkaar. Ik merk dat ik mijn mening nog niet helemaal onder woorden kan brengen, maar mijn gevoel wijkt af van de anderen. Dan wordt er een poll afgenomen en de mening van de hele club inzichtelijk gemaakt.

Iedereen heeft al antwoord gegeven en ik stel het zo lang mogelijk uit. Het percentage waar mijn voorkeur naar uit gaat, staat duidelijk onderaan. Met nog wat laatste ingefluisterde woorden van mijn naaste collega’s, klik ik dan eindelijk.

Shit. Ik ben een kuddedier.

Als twee van de dertig collega’s vertellen waarom hun antwoord afwijkt van de rest, ben ik jaloers. Heb ik zo’n goed stel hersenen, kan ik m’n eigen keuze niet eens maken. Volgende keer beter.

Dan ben ik weer iets ouder.

En wijzer.

Liefs, Denice