Wie is zo gelukkig een goede vrouw te vinden? Zij is immers veel meer waard dan de duurste edelstenen? Haar man vertrouwt volledig op haar en het zal hem aan niets ontbreken. Zij benadeelt hem nooit, doet haar hele leven goed. Ze zoekt wol en vlas, die ze met rappe handen verwerkt. Zoals een koopman zijn handelsschepen uitzendt, zorgt zij dat zij over al het nodige beschikt, ook al moet dat van ver komen. In de vroege morgen, wanneer het nog donker is, staat zij op en zorgt dat haar gezin en het personeel kunnen eten. Als zij haar zinnen heeft gezet op een bepaalde akker, krijgt zij hem ook, met wat zij verdient plant ze een wijngaard. Vlijtig gaat zij aan het werk, zij is met opgestroopte mouwen aan de slag. Zij merkt dat haar werk vruchten afwerpt en het is dan ook vaak nacht voordat zij gaat slapen. Snel schieten haar handen over haar spinnewiel, vaardig schikken zij het vlas. Ze staat altijd klaar om een noodlijdende te helpen, iedereen kan op haar hulp rekenen. Zij maakt zich geen zorgen om haar gezin wanneer de winter komt, want zij heeft voor mooie en warme kleding gezorgd. Zij maakt voor zichzelf prachtige tapijten en draagt kleren van fijn linnen en prachtig gekleurde stoffen. Haar man is een gezien figuur op de plaatsen, waar recht wordt gesproken en is een van de leiders van het land. Zij maakt linnen kleding en verkoopt die en levert gordels aan de koopman. Kracht en waardigheid stralen van haar af en zij ziet elke nieuwe dag met vertrouwen tegemoet. Uit haar woorden spreekt wijsheid en de wil om goed te doen. Zij weet precies wat in haar huishouding gebeurt en op luiheid zul je haar niet betrappen. Haar kinderen kijken tegen haar op en haar man prijst zich gelukkig en zegt: ‘Er zijn veel goede vrouwen, maar jij overtreft ze allemaal!’ Uiterlijke schoonheid is bedrieglijk en verdwijnt, maar een vrouw die ontzag heeft voor de Here, verdient bewondering en lof. Haar goede daden zullen haar eer en erkenning opleveren, zelfs van hooggeplaatste mensen.
Deze vrouw, wie wil haar niet zijn?! Ik heb mezelf voor een lange tijd een juk opgelegd om die vrouw te móeten zijn (helemaal in het begin van mijn huwelijk met Wouter), om er achter te komen dat dat niet haalbaar is. Frustratie op frustratie, teleurstelling tot en met. Constant het gevoel van tekortkomen hebben.
Thank God dat ik die fase voorbij ben. Er valt geheid nog meer te ontdekken, maar dankzij genade, heel veel eerlijke gesprekken met mijn lieve man, familie en vrienden heb ik de conclusie getrokken dat het een streven mag zijn. Lukt iets niet? Jammer dan, een volgende keer weer beter.
Ik ben dankbaar dat ik daarin nu rust en vrede mag ervaren, want er komt weer een heel nieuw hoofdstuk aan waarbij ik nog meer zal gaan leren om prioriteiten te stellen. Deze ‘mama to be’ wil de juiste prioriteiten stellen, ook als het gaat om tijd. Onze tijd is zo kostbaar. In het begin van ons huwelijk was ik druk met allerlei ballen omhoog houden: fulltime juf zijn, één keer per week sporten, zingen in het worshipteam, kinderdiensten draaien, sociaal leven hebben en dan ergens tussendoor probeerde ik te genieten. Ik zeg bewust probeerde, want eerlijk gezegd schortte het mij daar vaak aan. Als je mij zou vragen waar ik veel waarde aan hechtte, zou ik een heel correct antwoord geven; namelijk een goede relatie hebben met Wouter en dat het thuis goed is. Family first. Maar op een gegeven moment trok ik de conclusie dat ik hem the best of the restaan het geven was. Overal zijn en shinen waar het moest, om vervolgens doodop thuis te komen en mijn “thuis” het beste van de leftovers geven. Correcte antwoord out of the window.
Ik kan nu oprecht zeggen dat ik balans heb gevonden. Ik weet mijn tijd nu aan de juiste mensen op de juiste momenten te geven. Mijn thuis komt echt op de eerste plek. Wout en ik hebben het echt goed samen. Gelukkig maar, aangezien er een baby on the way is. Dat zal er vast voor gaan zorgen dat de balans opnieuw te zoeken is, maar dat is oke. Ik laat het maar gewoon op me af komen! One day at a time..
“She is clothed with strength and dignity,
and she laughs without fear of the future.” (NLT)
Commenti