Afgelopen vrijdag was het zo ver; ik heb me ingeschreven in de Kamer van Koophandel en ga samen met mijn zusje een bedrijf beginnen. Super spannend en een beetje eng, maar we gaan ervoor. Of dit altijd al een droom van mij was? Niet echt, pas de laatste jaren kreeg ik het vertrouwen om zelf iets te beginnen.
Toen ik naar het mbo ging was er een leerkracht die letterlijk zei ik niet moest verwachten dat ik het ver zouden schoppen in mijn leven. "Wees blij met een simpel baantje en trouw een rijke vent." Dit maakte ontzettend veel indruk op mij en werd een aanklacht in mijn leven. Ik had mezelf door de leerkracht en de maatschappij in een hokje gedrukt.
Het duurde even, maar na een aantal jaren ging bij mij de knop om. Het kan toch niet zo zijn dat ik mijn leven laat bepalen door iemand die waarschijnlijk niet eens meer weet wie ik ben?!
Het lukte me om in vijf jaar tijd, drie opleidingen af te ronden en ik werd gezegend met een geweldige baan. Maar het allerbelangrijkste wat ik geleerd heb is, dat je identiteit en je intelligentie niets met je opleidingsniveau te maken heeft. Dat is iets wat ik nog vaak tegen mezelf zeg. De maatschappij kijkt en beoordeelt je daar wel op. Ik vind het best lastig om dit los van elkaar te zien. Hoe bijzonder is het dat God alleen naar je hart kijkt en de rest onbelangrijk vindt.
Na 34 jaar durf ik eindelijk mijn talenten in te zetten en ervoor te gaan. Of ons bedrijf een succes gaat worden? Daar gaan we hard voor werken.
Wat is jouw grootste droom? En durf jij ervoor te gaan?
Liefs,
Lydia
Comments